از دلت بپرس

محسن اسماعیلی در یادداشتی نوشت: شناخت نیک و بد راه هایی دارد، امّا ساده ترین راه مراجعه به وجدان و فطرت خویش است؛ چرا که پروردگار مهربان آن گاه که خلقت ما بیاراست، خوب و بد و تقوی و فجور را به ما الهام کرد

به گزارش ایکنا، محسن اسماعیلی، حقوق دان و عضو هیئت علمی دانشگاه تهران در یادداشتی تحت موضوع درسی از نهج البلاغه نوشت؛ 

شاید شما هم کسانی را دیده باشید که در توجیه کردار ناپسند خود، می‏ گویند: «نمی‏ دانستم». این گفته اگر هم «عُذر» باشد، «حُسن» نیست و جای این پرسش باقی است که چرا نمی‏ دانستی و یا چرا به دنبال دانستن نرفتی. عاقل آن است که قبل از هر کار در خیر و شرّ آن بیندیشد و به جای شرمندگی و عذرخواهی بعدی، زحمت تفکر و تحقیق را بر خود هموار سازد. به راستی «چرا عاقل کند کاری که باز آرد پشیمانی؟»
 
امّا مشکل به این جا تمام نمی‏ شود، تازه جای آن است که بپرسیم کدام کار خیر است و کدام کار زشت. شناخت نیک و بد راه ‏هایی دارد، امّا ساده ‏ترین راه مراجعه به وجدان و فطرت خویش است؛ چرا که پروردگار مهربان آن گاه که خلقت ما بیاراست، خوب و بد و تقوی و فجور را به ما الهام کرد؛ «و نَفْسٍ وَ ما سَوّیها فَاَلْهَمَها فُجورَها و تَقوْیها». لابد «برّ و تقوی» و نیز «اثم و عدوان» برای ما قابل شناختن بوده است که به یکی امر و از دیگری نهی شده ‏ایم! 

شخصی به نام وابصه خدمت رسول اکرم‏(ص) آمد و گفت: سؤالی دارم. حضرت فرمود: پیش از تو بگویم سؤال تو چیست؟ تو آمده ‏ای تا بپرسی برّ و تقوا و همچنین اثم و عدوان چیست؟ وابصه عرض کرد: بله یا رسول الله! پیامبر انگشت بر سینه آن مرد نهاد و فرمود: «استفت قلبک» یعنی ای وابصه، پاسخ این پرسش را از دل خودبخواه. 

این گونه است که پدر پیر و دانای ما فرموده است: «پسرکم! خود را میان خویش و دیگری میزانی بشمار، پس آن چه برای خود دوست می‏ داری، برای جز خود دوست بدار و آن چه تو را خوش نیاید برای او ناخوش بشمار و ستم مکن چنان که دوست نداری بر تو ستم رود، و نیکی کن چنان که دوست می‏ داری به تو نیکی کنند، و آنچه از دیگران زشت می ‏داری برای خود زشت بدان، و از مردم برای خود آن بپسند که از خود می‏ پسندی در حق آنان».

انتهای پیام

نظرات

captcha